Generał polski i amerykański, Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w insurekcji 1794 roku. Ukończył Szkołę Rycerską w Warszawie oraz studiował jako królewski stypendysta w Paryżu. Brał udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, gdzie w uznaniu jego zasług został generałem brygady wojsk amerykańskich. W 1789 roku król Stanisław August Poniatowski nominował Kościuszkę na generała majora wojska konnego. W 1792 roku w czasie wojny polsko-rosyjskiej walcząc w armii koronnej odznaczył się w bitwach pod Zieleńcami i pod Dubienką. Po przystąpieniu Stanisława Augusta do Targowicy podał się do dymisji i wyjechał do Lipska, następnie do Francji i Włoch. 24 marca 1794 roku w Krakowie pod jego przywództwem wybuchło powstanie zwane Kościuszkowskim, a on objął władzę, jako Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej. Rozbicie wojsk generała Tomasowa pod Racławicami należy do największych sukcesów Powstania. Na wieść o tym zwycięstwie wybuchło także powstanie pod wodzą Jana Kilińskiego w Warszawie, a kilka dni później na Litwie. Powstanie jednak nie miało szansy na sukces, a on sam po przegranej bitwie pod Maciejowicami został uwięziony w twierdzy pietropawłowskiej w Petersburgu. Zmarł w Szwajcarii, gdzie spędził ostatnie lata swego życia; został pochowany na Wawelu. Kościuszko został bohaterem wielu dzieł literackich. Na jego cześć usypano w latach 1820-1823 Kopiec Kościuszki w Krakowie. Jemu zostały zadedykowane liczne pomniki i posągi w USA i w Polsce. Niezliczona ilość obiektów geograficznych, miast, hrabstw, ulic, szkół, fundacji, stowarzyszeń i innych organizacji w obu krajach nosi imię Tadeusza Kościuszki.