Generał polski i amerykański, Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w insurekcji 1794 roku. Ukończył Szkołę Rycerską w Warszawie oraz studiował jako królewski stypendysta w Paryżu. Brał udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, gdzie w uznaniu jego zasług został generałem brygady wojsk amerykańskich. W 1789 roku król Stanisław August Poniatowski nominował Kościuszkę na generała majora wojska konnego. W 1792 roku w czasie wojny polsko-rosyjskiej walcząc w armii koronnej odznaczył się w bitwach pod Zieleńcami i pod Dubienką. Po przystąpieniu Stanisława Augusta do Targowicy podał się do dymisji i wyjechał do Lipska, następnie do Francji i Włoch. 24 marca 1794 roku w Krakowie pod jego przywództwem wybuchło powstanie zwane Kościuszkowskim, a on objął władzę, jako Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej. Rozbicie wojsk generała Tomasowa pod Racławicami należy do największych sukcesów Powstania. Na wieść o tym zwycięstwie wybuchło także powstanie pod wodzą Jana Kilińskiego w Warszawie, a kilka dni później na Litwie. Powstanie jednak nie miało szansy na sukces, a on sam po przegranej bitwie pod Maciejowicami został uwięziony w twierdzy pietropawłowskiej w Petersburgu. Zmarł w Szwajcarii, gdzie spędził ostatnie lata swego życia; został pochowany na Wawelu. Kościuszko został bohaterem wielu dzieł literackich. Na jego cześć usypano w latach 1820-1823 Kopiec Kościuszki w Krakowie. Jemu zostały zadedykowane liczne pomniki i posągi w USA i w Polsce. Niezliczona ilość obiektów geograficznych, miast, hrabstw, ulic, szkół, fundacji, stowarzyszeń i innych organizacji w obu krajach nosi imię Tadeusza Kościuszki.
Akademia Szlacheckiego Korpusu Jego Królewskiej Mości i Rzeczypospolitej, bo taka była pełna i oficjalna nazwa Szkoły Rycerskiej, powstała w marcu 1765 roku. Było to wypełnienie obietnic króla Stanisława Augusta Poniatowskiego złożonych szlachcie w „pacta conventa” przed jego wyborem na króla. Od początku swojego panowania uznał on, że edukacja młodzieży szlacheckiej jest kwestią priorytetową i nie szczędził na to środków.
Oficjalna nazwa szkoły opisywała jej status formalny i sposób finansowania: podległość królowi i Rzeczypospolitej równocześnie. Państwowa kasa świeciła pustkami, więc ciężar finansowania Szkoły Rycerskiej spoczywał głównie na Stanisławie Auguście Poniatowskim. Na uruchomienie szkoły król wyłożył 1,5 miliona złotych, później zaś płacił 200 tys. rocznie. Wówczas były to kwoty ogromne, za które można było kupić pół województwa. Z prywatnej szkatuły wspomagał Akademię także jej komendant, książę Adam Kazimierz Czartoryski.
Szkoła Rycerska była odpowiednikiem dzisiejszej szkoły średniej z programem rozszerzonym o podstawy prawa, administracji i wojskowości. Jej głównym zadaniem było kształcenie przyszłych wojskowych i urzędników. Uczono w niej nie tylko łaciny, lecz także języków nowożytnych: francuskiego, niemieckiego i – co było nowością – także języka polskiego. Wykładano nauki przyrodnicze i geografię, historię narodową i powszechną, literaturę i filozofię. Król nie tylko finansował szkołę, ale był jej patronem, opiekunem, Kształciła się młodzież w wieku 12-16 lat. Siedzibą szkoły była zbudowana przez króla Jana Kazimierza Villa Regia wraz z przyległościami, czyli obecny Pałac Kazimierzowski, siedziba władz Uniwersytetu Warszawskiego.
Szkoła Rycerska wypracowała nowoczesny model patriotyzmu. Zgodnie z nim, patriotą jest ktoś, kto pracuje dla dobra ojczyzny – a nie deklaruje jedynie miłość do niej. To patriotyzm profesjonalistów, ludzi wykształconych, a nie demagogów występujących na sejmikach i sejmach.
CKZiU nr 1 „Budowlanka”, pamiętając o dokonaniach Szkoły Rycerskiej i Tadeusza Kościuszki, wciela w codzienne życie szkolne ich ideały, wartości i aspiracje, wykorzystując również nowoczesne hasła oświeceniowe, uniwersalne aż po dziś dzień…